کتاب هنر خودشناسی اثر آرتور شوپنهاور و ترجمه علی عبداللهی در 98 صفحه توسط نشر مرکز روانه بازار شده است.

شوپنهاور در این اثر، ضمن اشاره دقیق به تجربه‌های شخصی خود در زمینه‌های گوناگون، کتاب را با ضمیر اول شخص مفرد می‌نویسد و می‌کوشد در روند شکل‌گیری آن، به گونه‌ای خودشناسی ویژه برسد. فیلسوف شهیر آلمانی با رک‌گویی همیشگی و به دور از پرده‌پوشی بیشتر جاها از تجربه‌های خود و تحلیلش از وقایع و افکار می‌نویسد و هرجا درمی‌یابد همان معنا در آثار دیگران پیشتر به باریک‌بینی و ایجاز بیان شده، دقیقا خود آن نقل قول را به زبان اصلی می‌آورد
این کتاب در میان آثار شوپنهاور جایگاه ویژه‌ای دارد و هم از دیدگاه موضوع و درونمایه و سبک نگارش، دفتری یگانه و منحصر به فرد است، هم به خاطر ماجراهای شگفتی که در پس‌زمینه تدوین آن قرار دارد. تدوین این اثر به اهتمام شوپنهاورشناسان آن هم سال‌ها پس از مرگ فیلسوف خود ماجرایی است.
این کتاب هم پس از مرگ شوپنهاور توسط پژوهشگران و محققانی که آثار او را می‌کاویدند، گردآوری و چاپ شد. این فیلسوف در زمان حیاتش سعی داشت کتابی خودمان درباره خود نوشته و در آن، به زندگی‌اش بپردازد. به علاوه قصد داشت در کتابش به سیر تحولش در اشاره به تجربه‌های شخصی خود از مراوده با دیگر انسان‌ها، با جامعه خود و همچنین آثار بزرگانی که پیش از او درباره معرفت نفس نوشته بودند، بپردازد.

خود شوپنهاور هم می‌دانسته که کتاب «هنر خودشناسی» به احتمال زیاد پس از مرگش چاپ می‌شود. به تعبیری هم شاید خودش چنین می‌خواسته است. بنابراین در تدوین کتاب شتاب نکرده و به‌طور مداوم سطر و جملاتی را به مطالب آن می‌افزوده است.
عناوین یا بخش‌های اصلی کتاب پیش رو به ترتیب عبارت‌اند از: «هنرِ خودشناسی، یا معرفت نفس»، «اصول بنیادین و فرازهای نغز» و «برخی آثار شوپنهاور که به فارسی ترجمه شده‌اند» پیش از این بخش‌ها هم پیش‌درآمدی به قلم فرانکو وولپی آمده است.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
یکی از نقطه‌هایی که در آن، ناپختگی و عقلِ معاش رودرروی هم قرار می‌گیرند، آنجاست که ناپختگی، در ضمیر آگاه خود و هنگام کنش‌ورزی و سخن گفتن، تماما فقط با یک «تو»ی همگانی و مبهم و نامشخص سروکار پیدا می‌کند. از این‌رو رفتارش با توجه به وجهه و اعتبار شخصی که قصد بروزش را دارد، نه فقط تغییر چندانی نمی‌کند، بلکه اعتمادش را کم‌وبیش، به همان اندازه‌ای نثار می‌کند که در شکل و شمایل همان «تو»، پیش روی‌اش ظاهر شده. حتی فراتر از آن، در اختفا و لاپوشانی ضعف‌ها و کاستی‌های خود، به اندازه‌ای یکسان حزم و مراقبت به خرج می‌دهد، بی‌آن‌که نگران باشد. همین «تو»یی که از سر لطف بر وی خشونت روا می‌دارد و طبیعت‌اش را در تنگنا می‌گذارد، بیگانه‌ترین و گریزپاترین صورت است یا پاسبانی است همیشه فعال. عقل معاش، برعکس، همه‌جا به شخص نگاه می‌کند: یکی اطمینان بی‌چون‌وچرای‌اش ارزشمند است، و دیگری یک پاپاسی اعتبار ندارد: ذکاوت، به خاطر وجود یک نظاره‌گر، اجبار و التزام سالیان مدید را بر خود بار می‌کند و آرام‌ترین خلجان هر امر نگران‌کننده را سرکوب می‌نماید؛ سفره طبیعت راستین‌اش را برای یکی دیگر، با گستاخی بی‌حدومرز، می‌چیند و لحظه‌ای نگران و مشوش نیست... هرچه چنین هوشمندی و ذکاوتی در جامعه انسانی عادی‌تر و بی‌قدرتر شود، به‌همان میزان کاستی آن بیشتر به چشم می‌آید. اما اگر در پیرسالی، تمام قد با همان ناپختگی، مواجه شدیم، میل رسیدن به مرتبه‌ای تهی از محدودیت روحی در ما به وجود می‌آید، یا شاید میل به اصالت.

کتاب
سال نشر 1397
قطع رقعی
تعداد صفحات 98 صفحه
نوع جلد شومیز
نویسنده/ نویسندگان آرتور شوپنهاور
مترجم علی عبداللهی
ناشر مرکز
شابک 978-964-213-421-2
موضوع خوشناسی

نوشتن نظر

توجه: HTML ترجمه نمي شود!

رتبه: بد خوب

کد را در کادر زير وارد کنيد:

پر فروش ترین ها
بیشترین بازدید
آخرین محصولات
ویژه ها